اا❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆ 
تو قاتل لنگی هایی.. .آهای فرهاد مجیدی 
❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆❤☆ 






29 فروردین 1391 

ورزشگاه بزرگ آزادی با 96200 نفر خون شده بود... 
پرسپولیس-الغرافه 
ساعت17 
الغرافه با پیراهن زرد و پرسپولیس با پیراهن 
مشکی در زمین حاضر بودند... 
بازی با سوت داور آغاز شد... 
قبل از آغاز مسابقه 1 دقیقه سکوت به احترام مرگ 
ناگهانی فوتبالیستی در لیگ سری A ایتالیا انجام شد... 
بازی برای استقلالی ها هم مهم به نظر میرسید... 
یار شماره 10 الغرافه آشنا بود... 
مردی که حاظران در استادیوم از او دل خوشی 
نداشتند... 
هرگاه صاحب توپ میشد یکصدا برایش هوووو 
میکشیدند... 
اندکی استقلالی هم در جایگاه 8 برای تشویقش رفته 
بودند... 
آنها پیراهن شماره 7 آبی به تن داشتند... 
تماشاگران قرمز علیه آنها شعار هایی سر دادند و 
آنها را مجبور به در آوردن آن پیراهن کردند... 
فرزاد مجیدی بازیکن سابق استقلال در میان حاضران 
بود... 
او دیگر برای چه آمده بود؟ 
بازی که نه جنبه ی ملی دارد نه برای استقلال 
است؟ 
بله... 
بازی 
جنبه ی ملی ندارد... 
تماشاگران به پا می خیزند عکس شعار "استقلال 
سرور پرسپولیسه" را سر میدهند... 
پس بازی جنبه ی ملی ندارد... 
امروز همه چیزعجیب و باور نکردنی است... 

در دقایق ابتدایی مسابقه یار 10 طلایی پوشان توپ 
را از بین پاهای شماره 8 تیم مقابل عبور میدهد... 

این حرکت خشم هواداران قرمز را بیشتر میکند... 
میشنویم شماره 8 مشکی پوشان از شماره 7 آبی های 
پایتخت محبوب تر است... (عمرا،توی خواب) 
میگویند بشنو ولی... باور نکن... 
دقایقی بعد... 

یار شماره 8 پرسپولیس با تکل بازیکن شماره 10 
نماینده قطری سرنگون میشود... 
این تکل عصبانیت هوداداران قرمز را بیشتر 
میکند... 
در اواخر نیمه اول بازیکنی که حاضران استادیوم 
از دستش شاکی بودند با غفلت دفاع حریف صاحب توپ شد... 
استادیوم در سکوت فرو رفت... 
اما... دروازه بان خارجی پرسپولیس توپ را روانه ی کرنر 
کرد... 
تماشاگران او را که مانع گل شدن توپ بود تشویق 
نمودند... 
طوری تشویق کردند که انگار مانع گل شدن پنالتی 
است... 
نیمه اول با نتیجه 0.0 به پایان رسید... 
در نیمه دوم بازی متعادلی را شاهد بودیم... 
تکل دوم بازیکن شماره 10 الغرافه داور را مجبور 
به دادن کارت زرد میکند... 
همه در زیر گیرنده های تلویزیونی مشاهده میکنند … 

" 10.F.Majidi " 

" yellow card " 

این اسم بار ها مشاهده شده است... 
اما... 
ظاهرا حافظه ها ضعیف شده... 
تا این که... 
دقیقه 74... 
شماره 13 پرسپولیس جلو کشیده تا به خط حمله تیمش 
کمک کند... 
جای او در دفاع خالی است... 
بازیکنی که بر پشت پیراهنش نوشته شده " F.Majidi " صاحب توپ میشود... 
استادیوم یک صدا هوووو میشود... 
وارد محوطه جریمه میشود... 
شماره 6 پرسپولیس را در مقابل میبیند... 
برخورد صورت میگیرد و سرنگون میشود... 
داور به صحنه حادثه نزدیک میشود و ادعا میکند 
یار زرد پوشان قصد فریبش را داشته... 
بله... 
او یک کارت از قبل دارد... 
کارت زرد دوم را در مقابل میبیند... 
بازیکنان همرنگش او را توجیه میکنند " 
توضیح برای داوری که تحت تاثیر است فایده ندارد"و سپس کارت قرمز را میبیند... 

" F.Majidi " 

" red card " 

تماشاگران کاری میکنند انگار تیمشان گل به ثمر 
رسانده... 
تصویر بسته " F.Majidi " بغض گلویش را نشان میدهد... 
هواداران بی رحم که پرچم قرمز در دست دارند به 
جشن و پایکوبی پرداخته اند... 


F.Majidi در حال ترک کردن زمین است... 

ناگهان... 
وااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااای... 
فرهاد مجیدی خودمان است... 
خدای من... 
اینجا... 
به خاطر دارم... 
به دلایلی از تیم استقلال جدا شد و به الغرافه 
پیوست... 
اگه پیراهن آبی را بر تن او نمیدیدم هرگز او را 
نمیشناختم... 
آنانی که از اخراجش خشنود بودند عصبانی 
میشوند... 
آن مرد پیراهن آبی را میبوسد... 
فحاشی ها رکیک تر میشود... 
استادیوم در آتش است... 
همچنان فرهاد بر پیراهن آبی بوسه میزند... 
بوسه ی عشق... 
در همان لحظه استایوم با 4 انگشت مجیدی در سکوت 
فرو رفت... 


نماد چیست؟ 
شاید بیان کرده "فرهاد مجیدی" چند 
نقطه دارد... 
شاید پیش بینی کرده "شماره 4 الغرافه" 
گلزن این بازی است... 
شاید "تعداد گل های خورده تیم حریف" 
در بازی بعد را پیش بینی کرده... 
شاید... 
اما استادیوم خاموش شد... 
چرا؟ 
او تعداد گل هایی که به این تیم زده به رخ 
هواداران فحاش میکشد... 
او 4 برد متوالی در دربی را به رخ هواداران داغ 
دیده میکشد... 


آری... 
به راستی که نباید هم دل خوشی داشته باشند... 
"سال 89 دربی 69 " را به یاد دارند... 
آن بازی با گلزنی شماره 8 پرسپولیس و شماره 4 
الغرافه به پایان رسید... 
پرسپولیس1.1الغرافه 
داغ این برد خانگی در لیگ قهرمانان آسیا به دل 
هواداران پرسپولیس ماند... 
اما آنان حسرت این تساوی را نمیخوردند... 
آرزو میکردند که این بازی فقط یک خواب بود... 
آرزو میکردند که به ساعات قبل بازی برگردند و 
دیگر علیه فرهاد مجیدی شعار ندهند... 
از آن روز به بعد فرهاد شد کابوس شب های آنان... 
از آن بازی به بعد پرسپولیس 7 ماه نتوانست در 
خانه پیروز شود... 
نفرین شدگان فرهاد... 

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: